وقتی پارچه‌ای روی بدن می‌افتد، چیزی بیش از یک پوشش ساده است.
هر چین کوچک، هر موج نرم و هر پف سبک در دامن، در واقع زبان بی‌کلامی‌ست از حرکت، احساس و فرم.
گاهی یک خط منحنی در لبه دامن، بیشتر از صد جمله حرف می‌زند؛ از لطافت ابریشم گرفته تا شکوه یک دامن کلوش در حال رقصیدن با باد.
اما چگونه می‌توان این زیبایی‌ها را روی کاغذ آورد؟
چگونه می‌شود کاری کرد که بیننده با دیدن یک طراحی، نه‌تنها دامن را ببیند، بلکه سنگینی، نرمی، یا چرخش آن را حس کند؟
در دنیای طراحی لباس، توانایی نمایش حجم و حرکت پارچه، نقطه‌ی تمایز طراحان مبتدی با طراحان حرفه‌ای‌ست.
این مقاله، راهنمایی‌ست برای تو، اگر می‌خواهی یاد بگیری چطور با چند خط و سایه، دامن را زنده کنی طوری که بیننده بتواند آن را در ذهنش لمس کند.
فهرست مطالب
انواع دامن در طراحی لباس کدام‌اند و چه فرم‌هایی دارند؟
دامن‌ها، یکی از پایه‌ای‌ترین و در عین حال متنوع‌ترین آیتم‌ها در طراحی لباس هستند.
با تغییر در فرم، حجم، برش و چین، دامن می‌تواند از یک لباس روزمره ساده تا یک اثر هنری فاخر تبدیل شود.
شناخت انواع فرم دامن نه‌تنها برای اجرای طراحی دقیق ضروری‌ست، بلکه به طراح کمک می‌کند لباس‌هایی متناسب با فرم بدن، کاربرد مورد نظر و استایل خاص خلق کند.
در این بخش، با مهم‌ترین و پرکاربردترین انواع دامن آشنا می‌شویم، همراه با ویژگی‌های فرمی و نکاتی برای طراحی هرکدام.
-
دامن راسته (Straight Skirt)
ویژگی‌ها:
فرم کاملاً صاف از کمر تا پایین، بدون چین یا گشاد شدن.
احساس: کلاسیک، رسمی، کاربردی
کاربرد: لباس اداری، فرم مدرسه، استایل مینیمال
در طراحی:
- خطوط جانبی صاف و عمودی
- تاکید بر تقارن
- بهتر است روی بدن به‌صورت ایستاده ترسیم شود تا حس ایستایی را القا کند
-
دامن فون (A-Line Skirt)
ویژگی‌ها:
در قسمت بالا جذب و در پایین گشاد — شبیه به حرف A
احساس: زنانه، راحت، شیک
کاربرد: لباس‌های نیمه‌رسمی، روزمره، مهمانی‌های ساده
در طراحی:
- انحنای ملایم از کمر به پایین
- خطوط کناری با زاویه ملایم
- چین کم، حرکت نرم
-
دامن کلوش (Flared / Circle Skirt)
ویژگی‌ها:
فرم کاملاً گرد و حجیم — در حرکت، دایره‌وار باز می‌شود
احساس: رمانتیک، نمایشی، پرتحرک
کاربرد: لباس شب، استایل فانتزی، ژست‌های پویا
در طراحی:
- لبه‌های منحنی و پرچین
- فرم دایره‌ای هنگام چرخش
- سایه‌زنی دقیق برای نشان دادن پف و حجم
-
دامن مدادی (Pencil Skirt)
ویژگی‌ها:
جذب، باریک و چسبیده به بدن از کمر تا زانو
احساس: ظریف، زنانه، اغواگر
کاربرد: لباس مجلسی، رسمی، استایل مینیمال یا کلاسیک
در طراحی:
- خطوط کشیده، صاف و نزدیک به فرم پا
- جای‌گذاری صحیح چین طبیعی پشت زانو
- تأکید بر انحنای باسن
-
دامن پلیسه (Pleated Skirt)
ویژگی‌ها:
دارای چین‌های منظم و تکرارشونده (تک‌طرفه یا دوطرفه)
احساس: مدرسه‌ای، رمانتیک، نیمه‌کلاسیک
کاربرد: یونیفرم، استایل دخترانه، دامن‌های اسپرت
در طراحی:
- خط‌های عمودی با تکرار منظم
- کنترل جهت چین‌ها
- بازی نور و سایه برای نشان دادن عمق چین‌ها
-
دامن ماهی (Mermaid Skirt)
ویژگی‌ها:
از بالا تا زانو چسبیده، از زانو به پایین گشاد و دنباله‌دار
احساس: مجلسی، مجلل، زنانه
کاربرد: لباس شب، لباس عروس، استایل رسمی
در طراحی:
- کنترل تنگی در قسمت بالا
- انفجار حجم در پایین با خطوط منحنی
- سایه‌زنی برای نمایش حجم اغراق‌شده پایین‌دامن
-
دامن چندلایه (Tiered Skirt)
ویژگی‌ها:
دارای چند طبقه یا لایه از بالا به پایین، هر طبقه معمولاً چین‌دار
احساس: پرتحرک، شاد، فانتزی
کاربرد: لباس کودک، استایل بوهمی، دامن فستیوالی
در طراحی:
- مرزبندی دقیق بین طبقات
- نمایش چین و افت پارچه در هر لایه
- افزودن جزئیات تزئینی (نوار، گیپور و…)
برای کشیدن دامن، تناسبات بدن را چطور در نظر بگیریم؟
یکی از اشتباهات رایج در طراحی دامن، اینه که طراح فقط روی فرم دامن تمرکز می‌کنه و نسبت اون به بدن مدل رو نادیده می‌گیره.
در حالی که دامن، فقط یک لباس نیست؛ ادامه‌ی مستقیم فرم بدن و بخشی از تعادل کلی فیگور در طراحی لباسه.
اگر تناسبات دامن با اندام مانکن هماهنگ نباشه، طراحی شما حتی با اجرای زیبا، غیرطبیعی یا ناهماهنگ به نظر می‌رسه.
در این بخش یاد می‌گیریم چطور دامن را متناسب با فیگور طراحی کنیم و چه نکاتی را باید در ابعاد، موقعیت و حرکت پارچه در نظر بگیریم.
۱. دامن در کدام نقطه از بدن شروع می‌شود؟
محل شروع دامن در طراحی لباس کاملاً وابسته به مدل لباس است:
- دامن‌های کمر بلند معمولاً از کمی بالاتر از ناف شروع می‌شوند.
- دامن‌های کمر طبیعی روی خط طبیعی کمر قرار دارند (باریک‌ترین بخش تنه).
- دامن‌های فاق پایین از زیر شکم شروع می‌شوند، نزدیک به استخوان لگن.
قبل از طراحی، دقیقاً مشخص کن دامن از کجای بدن آغاز می‌شود، چون این محل، فرم کلی دامن و ظاهر اندام را تغییر می‌دهد.
۲. نسبت دامن به قد مانکن چطور باشد؟
در طراحی لباس، قد مانکن معمولاً بلندتر از قد واقعی انسان است (۸ تا ۹ سر یا حتی بیشتر).
برای ایجاد تناسب صحیح:
- دامن‌های تا زانو → ۲.۵ تا ۳ سر از بالا
- دامن میدی (بین زانو و مچ) → حدود ۴ سر
- دامن بلند → ۵ سر یا بیشتر
- دامن مینی (کوتاه) → ۱.۵ تا ۲ سر
این اعداد نسبی هستند، اما رعایت آن‌ها باعث حفظ تناسب دامن با قد کلی مدل می‌شود.
۳. پهنای دامن چقدر باشد؟
پهنای دامن باید متناسب با عرض لگن مانکن کشیده شود:
- در دامن‌های جذب (مانند مدادی)، دامن با فرم لگن هماهنگ است و فقط کمی جمع‌تر از باسن رسم می‌شود.
- در دامن‌های آزاد (مثل کلوش یا فون)، از خط لگن به پایین، خطوط دامن با زاویه باز می‌شوند.
در طراحی دامن، عرض انتهایی دامن (لبه پایین) تأثیر زیادی در بیان فرم لباس دارد. اغراق یا کم‌کاری در این بخش، تناسب طراحی را مختل می‌کند.
۴. محل قرارگیری خط کمر، ران و زانو
برای طراحی دامن دقیق، شناخت جای اعضای کلیدی بدن ضروری است:
- خط کمر: باریک‌ترین بخش بالاتنه، حدود سر سوم مانکن
- خط ران: معمولاً در فاصله سر ۴ تا ۵
- خط زانو: در حدود سر ۶
با دانستن این نقاط، راحت‌تر می‌توان تعیین کرد دامن چه قسمت‌هایی از بدن را پوشش می‌دهد و چه تأثیری در کشیدگی و فرم بدن دارد.
۵. نوع فرم بدن و تأثیر آن بر طراحی دامن
طراح حرفه‌ای، فقط دامن نمی‌کشد؛ بلکه دامن مناسب فرم بدن را طراحی می‌کند.
مثلاً:
- اندام ساعت شنی: تقریباً با هر نوع دامن متناسب است، به‌خصوص مدادی و کلوش
- اندام گلابی‌شکل: بهتر است از دامن‌های فون یا چین‌دار استفاده شود
- اندام مستطیلی: دامن‌هایی با چین یا جزئیات در پایین برای ایجاد تعادل بهتر هستند
- اندام سیبی‌شکل: دامن‌های ساده و بدون حجم بالا انتخاب بهتری‌اند
در طراحی، حتی اگر مانکن لاغر است، تصور فرم بدن برای نوع طراحی دامن اهمیت زیادی دارد.
۶. تاثیر حرکت و فیگور بدن در تناسب دامن
اگر مانکن ایستاده است، دامن باید متقارن و مستقیم رسم شود. اما اگر مدل در حرکت است (قدم برداشته، نشسته، خم شده)، دامن باید با آن حرکت هماهنگ باشد:
- سمت جلوی پا که جلوتر است، کمی کوتاه‌تر یا کشیده‌تر دیده می‌شود
- چین‌ها و پارچه به سمت مخالف حرکت تمایل دارند
- لبه‌ی دامن باید حالت طبیعی و پویا داشته باشد
این موارد باعث می‌شوند طراحی شما از حالت ایستا خارج شود و حس واقعی‌تری داشته باشد.
جمع‌بندی
تناسب در طراحی دامن، یعنی ارتباط دقیق فرم دامن با فرم بدن.
طراحی درست، نه‌تنها فرم دامن را زیبا نشان می‌دهد، بلکه اندام مدل را بهتر نمایش می‌دهد و فرم لباس را باورپذیرتر می‌کند.
با تمرین، نگاه دقیق و رعایت تناسبات، می‌تونی دامن‌هایی طراحی کنی که کاملاً هماهنگ با فیگور باشند — نه فقط زیبا، بلکه کاربردی و حرفه‌ای.
پیشنهاد مقاله : طراحی چین لباس
طراحی دامن برای انواع فرم بدن چگونه باید متفاوت باشد؟
در دنیای واقعی، بدن‌ها یک‌شکل نیستند. هر فرد فرم بدن خاص خودش را دارد: برخی با شانه‌های پهن، بعضی با لگن برجسته، برخی با کمر باریک و بعضی با فرم یکدست.
برای همین، طراحی دامن نباید فقط براساس یک مانکن استاندارد انجام شود. بلکه یک طراح حرفه‌ای باید بلد باشد دامن را متناسب با فرم بدن طراحی کند؛ طوری که هم زیبایی لباس حفظ شود و هم اندام مدل متعادل و خوش‌فرم به نظر برسد.
در این بخش، به رایج‌ترین فرم‌های بدن می‌پردازیم و توضیح می‌دهیم که چطور برای هر فرم، دامن مناسب طراحی کنیم.
۱. فرم بدن ساعت‌شنی (Hourglass)
ویژگی: شانه و لگن هم‌عرض، کمر باریک
هدف طراحی: تأکید بر فرم طبیعی بدن بدون برهم زدن تعادل
دامن‌های مناسب:
- مدادی (پنس‌دار یا ساده)
- فون
- کلوش متعادل (نه خیلی پف‌دار)
در طراحی:
- خطوط دامن باید از کمر شروع شوند تا باریکی کمر دیده شود
- از دامن‌های خیلی پف‌دار در پایین اجتناب کن تا تعادل به‌هم نخورد
۲. فرم بدن گلابی‌شکل (Pear Shape)
ویژگی: پایین‌تنه بزرگ‌تر از بالاتنه، شانه باریک‌تر از لگن
هدف طراحی: ایجاد تعادل بین بالا و پایین تنه
دامن‌های مناسب:
- فون با افت ملایم
- دامن‌های کلوش ساده
- دامن پلیسه نرم
در طراحی:
- از طراحی دامن‌های خیلی چسبان (مثل مدادی) پرهیز کن
- دامن باید از لگن جدا شود تا فرم بدن متعادل‌تر دیده شود
- استفاده از رنگ‌های تیره در دامن و روشن در بالا موثر است
۳. فرم بدن سیبی‌شکل (Apple Shape)
ویژگی: بالا تنه حجیم‌تر از پایین، شکم برجسته، پاها معمولاً باریک
هدف طراحی: دور کردن توجه از قسمت شکم و تأکید بر پاها
دامن‌های مناسب:
- دامن‌های راسته
- دامن‌های تا روی زانو
- دامن با خط کمر کمی پایین‌تر از خط طبیعی
در طراحی:
- خط کمر را پایین‌تر طراحی کن تا قسمت شکم کوتاه‌تر دیده شود
- از دامن‌هایی با چین در بالا یا جزئیات زیاد در کمر خودداری کن
۴. فرم بدن مستطیلی (Rectangle Shape)
ویژگی: شانه، کمر و لگن تقریباً هم‌عرض، بدون برجستگی زیاد
هدف طراحی: ایجاد فرم و منحنی در بدن
دامن‌های مناسب:
- پلیسه‌دار
- کلوش پرچین
- دامن چندلایه یا پر جزئیات
در طراحی:
- حجم در پایین تنه باعث می‌شود فرم بدن زنانه‌تر دیده شود
- استفاده از طرح‌های شلوغ یا الگو روی دامن کمک‌کننده است
۵. فرم بدن معکوس مثلثی (Inverted Triangle)
ویژگی: شانه‌های پهن، پایین‌تنه باریک
هدف طراحی: متعادل‌سازی بین بالا و پایین بدن
دامن‌های مناسب:
- کلوش
- چین‌دار
- دامن با رنگ و طرح برجسته
در طراحی:
- دامن باید به پایین تنه حجم بدهد تا تعادل با شانه‌ها ایجاد شود
- اجتناب از دامن‌های خیلی جذب یا کوتاه توصیه می‌شود
نکاتی برای همه‌ی فرم‌ها:
- خط کمر را همیشه درست جای‌گذاری کن؛ بالا یا پایین بودن آن می‌تواند تمام تناسب را تغییر دهد.
- پارچه‌ی دامن را در نظر بگیر؛ پارچه‌های حجیم (مثل ژاکارد یا کتان ضخیم) بهتر برای فرم‌های لاغر و صاف هستند، پارچه‌های نرم برای فرم‌های پُرحجم.
- دامن را طوری طراحی کن که تمرکز را به بخش مناسب بدن ببرد. مثلاً در بدن‌های کشیده، می‌توان با یک دامن بلند و پرچین تعادل ایجاد کرد.
جمع‌بندی
در طراحی لباس حرفه‌ای، هیچ فرمی از بدن «مشکل‌دار» نیست . فقط هر فرم نیاز به دامن متناسب خودش دارد.
اگر طراح بتواند با آگاهی، تناسب و شناخت ساختار بدن، دامن را هوشمندانه طراحی کند، هم لباس زیباتر دیده می‌شود، هم اندام مدل بدرخشد.
چطور یک دامن حرفه‌ای طراحی کنیم؟ (راهنمای کامل طراحی دامن)
طراحی یک دامن حرفه‌ای، فقط کشیدن چند خط از کمر به پایین نیست.
یک طراح باتجربه باید بدونه کجا پارچه چین می‌خوره، خط کمر چطور بشینه، حجم پارچه کجا شروع یا متوقف بشه، و فرم بدن چطور با طراحی دامن هماهنگ باشه.
در این بخش، مراحل طراحی دامن را از ابتدا تا پایان مرور می‌کنیم؛ دقیق، کاربردی، و قابل استفاده در طراحی دستی و دیجیتال.
مرحله ۱: رسم فیگور پایه
قبل از شروع به طراحی دامن، باید یک فیگور پایه آماده داشته باشی.
اگر وقت نداری فیگور رو خودت بکشی، می‌تونی از شابلون مانکن (Croquis) یا طرح آماده استفاده کنی.
نکات مهم:
- خط کمر، باسن، زانو و مچ پا را مشخص کن
- مطمئن باش زاویه بدن (ایستاده، سه‌رخ یا ژست‌دار) واضح و هماهنگ است
مرحله ۲: انتخاب مدل دامن
قبل از اینکه مدادت را روی کاغذ بگذاری، مدل دامن را انتخاب کن:
- راسته؟ کلوش؟ مدادی؟ فون؟ چندلایه؟
- تا زانوست یا بلند؟
- کمرش بلند است یا فاق پایین؟
- دامن ساده است یا طرح‌دار یا تزئینی؟
این تصمیم‌ها مشخص می‌کنن خطوط اصلی دامن چطور باید روی بدن بنشینند.
مرحله ۳: رسم خطوط کناری دامن
از خط کمر شروع کن و به‌صورت متقارن به سمت پایین رسم کن:
- در دامن راسته یا مدادی، خطوط کناری صاف و نزدیک بدن هستند
- در دامن فون یا کلوش، خطوط با زاویه بازتر رسم می‌شوند
- در دامن‌های خاص مثل ماهی یا چندلایه، فرم پیچیده‌تر خواهد بود (انحنا، شکست، حجم پایین‌تر)
نکته:
برای کشیدن دقیق خطوط، می‌تونی از یک خط‌کش منحنی یا دست آزاد تمرین‌شده استفاده کنی.
مرحله ۴: تعیین لبه پایین دامن
لبه پایین دامن را با توجه به قد دلخواه مشخص کن:
- بالای زانو → خط افقی یا منحنی کمی
- روی زانو یا میدی → متناسب با انحنای پا
- دامن بلند → بسته به زاویه بدن، می‌تونه موازی زمین، شیب‌دار یا نامتقارن باشه
در طراحی حرفه‌ای، این خط باید واضح، بدون لرزش و هماهنگ با فرم بدن رسم بشه.
مرحله ۵: افزودن جزئیات طراحی
حالا که فرم کلی دامن کامل شد، نوبت به اضافه کردن جزئیاته:
- چین، پیلی، پلیسه
- جیب، دکمه، زیپ، برش، دوخت
- کمربند، سگک، نوار تزئینی
- درزها و خطوط ساختاری
نکته: اگر مدل دامن خاص است (مثلاً پلیسه یا چندلایه)، حتماً نحوه افت پارچه و چین‌ها را با دقت نشان بده.
مرحله ۶: سایه‌زنی و نمایش حجم
سایه‌زنی یکی از مهم‌ترین قسمت‌هاست که دامن را از یک طرح خطی ساده به یک طراحی زنده تبدیل می‌کند:
- منبع نور را مشخص کن (بالا، چپ، یا راست)
- زیر چین‌ها و نواحی که پارچه به داخل جمع می‌شود را تیره‌تر کن
- از بلندر، مداد نرم یا قلم دیجیتال برای محو کردن لبه سایه‌ها استفاده کن
- اگر دامن براق است، نقاط روشن (هایلایت) را با پاک‌کن یا براش سفید برجسته کن
مرحله ۷: بررسی نهایی
در انتهای طراحی، چند سؤال از خودت بپرس:
- فرم دامن با فرم بدن هماهنگ است؟
- حجم و افت پارچه واقعی به‌نظر می‌رسد؟
- آیا همه خطوط تمیز و قابل فهم‌اند؟
- سایه‌ها، نور و جزییات در جای درستی هستند؟
اگر جوابت به همه این‌ها «بله» بود، تبریک! دامن تو آماده ارائه است.
جمع‌بندی
طراحی حرفه‌ای دامن یعنی ترکیب نگاه هنرمندانه با درک فنی از فرم، تناسب، حرکت پارچه و استایل.
با تمرین این مراحل، کم‌کم طراحی‌هایت فقط خوب نخواهند بود . بلکه «واقعی، قابل اجرا و چشم‌نواز» می‌شوند.
این مقاله به شما پیشنهاد می شود : آموزش سایه زدن در طراحی لباس
چطور چین، پف و حجم پارچه دامن را با طراحی نشان دهیم؟
یکی از نشانه‌های طراحی ضعیف، دامن‌هایی‌ست که صاف، تخت یا بی‌حجم دیده می‌شوند — انگار پارچه‌ای کاغذی دور بدن پیچیده شده!
در حالی که پارچه واقعی، با هر حرکت بدن یا وزش باد، چین می‌خورد، می‌افتد، کشیده یا جمع می‌شود.
طراح حرفه‌ای باید بتواند این ویژگی‌ها را نه فقط با رنگ، بلکه با خط، سایه و فرم به تصویر بکشد.
در این بخش یاد می‌گیریم چگونه در طراحی دامن، چین، پف، و حجم پارچه را واقع‌گرایانه و زیبا نشان دهیم.
۱. تفاوت چین، پف و حجم چیست؟
- چین (Pleat/Fold): انحنای پارچه وقتی که جمع می‌شود یا روی هم می‌افتد
- پف (Flare/Volume): حالتی که پارچه از بدن فاصله می‌گیرد (مثلاً در دامن کلوش)
- حجم (Drape): حس سنگینی یا سبکی پارچه در برخورد با بدن و فضا
برای طراحی دقیق، باید تشخیص بدهی پارچه‌ای که می‌خواهی بکشی، چه حالتی دارد و چطور رفتار می‌کند.
۲. درک رفتار پارچه
قبل از کشیدن هر دامن، از خودت بپرس:
- این پارچه نرم است یا خشک؟
- سبک است یا سنگین؟
- در حرکت، می‌افتد یا می‌ایستد؟
- چین‌ها ریز هستند یا درشت؟
- انتهای دامن به سمت بیرون پف می‌کند یا به پایین می‌افتد؟
پاسخ این‌ها تعیین می‌کند که چین و پف دامن چطور باید ترسیم شود.
۳. طراحی چین‌ها در دامن
برای کشیدن چین‌های واقعی:
- از خطوط خمیده و موازی استفاده کن (نه صاف و زاویه‌دار)
- نقطه شروع چین‌ها معمولاً از کمر یا زیر کمربند است
- چین‌ها باید به سمت پایین باز شوند — هر چه به پایین نزدیک‌تر می‌شویم، فاصله بین چین‌ها بیشتر می‌شود
- در قسمت‌هایی که پارچه به داخل جمع می‌شود، از سایه تیره‌تر استفاده کن
- برای پارچه‌های نازک‌تر، چین‌ها ظریف‌تر و نرم‌ترند
- برای پارچه‌های ضخیم‌تر، چین‌ها عمیق‌تر، با مرزهای مشخص‌تر هستند
۴. طراحی پف دامن
پف یعنی پارچه از بدن فاصله گرفته و شکلی گرد یا بادکرده به خود گرفته. معمولاً در دامن‌های کلوش، پفی، یا مدل‌های فانتزی دیده می‌شود.
برای ترسیم پف:
- لبه‌ی دامن را با انحنا بکش، نه صاف
- خطوط کناری دامن باید به بیرون متمایل باشند، نه به پایین
- قسمت داخلی دامن (بین پاها) سایه تیره‌تری دارد
- انتهای دامن کمی خم می‌شود — چون پارچه سنگینی دارد یا در حال حرکت است
نکته: پف نباید افراطی کشیده شود مگر در طراحی‌های اغراق‌شده یا آوانگارد.
۵. نمایش حجم پارچه با سایه‌زنی
سایه‌زنی درست، راز ایجاد حجم است. برای این کار:
- ابتدا منبع نور را مشخص کن (مثلاً بالا سمت راست)
- قسمت‌هایی که نور نمی‌گیرند را با مداد نرم یا ماژیک تیره‌تر کن
- خطوط لبه چین‌ها را تیره کن و میان آن‌ها را کمی روشن بگذار تا فرم چین سه‌بعدی دیده شود
- برای دامن‌هایی با حجم زیاد، سایه زیر دامن یا بین پاها پررنگ‌تر است
- اگر طراحی دیجیتال انجام می‌دهی، از براش‌های نرم برای فید کردن سایه‌ها استفاده کن
۶. تمرین بصری با عکس واقعی یا پارچه
اگر نمی‌دانی چین‌ها چطور باید بیفتند، یک تکه پارچه بردار، آن را روی صندلی یا بدن خودت بینداز و نگاه کن:
- چین‌ها کجا شروع می‌شوند؟
- چقدر عمیق‌اند؟
- نور کجا می‌تابد؟
- چه تفاوتی بین بالای دامن و پایین آن وجود دارد؟
این تمرین ساده، چشمت را تربیت می‌کند و دستت را دقیق‌تر.
۷. نمایش حرکت پارچه
برای دامن‌هایی که در حال حرکت‌اند (مثلاً مدل در حال راه رفتن یا چرخش است):
- چین‌ها به یک سمت متمایل می‌شوند (برخلاف جهت حرکت)
- لبه دامن بلندتر، خمیده‌تر یا حتی موج‌دار می‌شود
- خطوط چین ممکن است شکسته یا منحنی‌تر دیده شوند
- ترکیب سایه و انحنا باعث می‌شود حس پویایی ایجاد شود
جمع‌بندی
در طراحی دامن، خطوط کافی نیستند . بلکه باید پارچه را احساس کرد.
با درک رفتار پارچه، استفاده‌ی درست از چین، بازی با نور و سایه، و تمرین مداوم، می‌تونی دامن‌هایی طراحی کنی که نه‌فقط زیبا، بلکه واقعی، حجیم و پر از زندگی باشند.
برای مشاوره و ثبت‌نام:
از طریق شماره ۰۲۱-۴۸۰۰۰۹۲۸ با کارشناسان آموزشگاه در ارتباط باشید.
با هم، مسیر طراح شدن‌تان را می‌سازیم؛ از اولین خط تا اولین کالکشن.
